ΣκοπόςΗ Ομάδα μελέτης της τακτικής και των πολεμικών μηχανών.
Η ομάδα αυτή βρήκε πληροφορίες και παρουσίασε τα αποτελέσματά της σχετικά με τις πολεμικές μηχανές και τα όπλα που είχαν επιτιθέμενοι και αμυνόμενοι. Παρουσίασε τα συμπεράσματά της σχετικά με το κατά πόσο επηρέασαν αυτά τα στοιχεία την εξέλιξη του πολέμου. |
Ελληνικά Σχέδια ΆμυναςΗ Μάχη της Ελλάδας 1940-41, για την απόκρουση των Ιταλικών αρχικά επιθέσεων, αργότερα και των Γερμανικών, διήρκησε συνολικά 216 ημέρες,7 μήνες, μέχρι να επιτευχθεί η ολοκλήρωση της κατάληψης της πατρίδας μας από τις στρατιωτικές δυνάμεις του Ιταλο-Γερμανικού Άξονα. Στις 7 Απριλίου 1939 ιταλικές δυνάμεις κατέλαβαν την Αλβανία. Έτσι η Ιταλία απέκτησε ουσιαστικά κοινά χερσαία σύνορα με την Ελλάδα. Μετά την κατάληψη της Αλβανίας από τους Ιταλούς, το Ελληνικό Γενικό Επιτελείο κατάρτισε το σχέδιο «ΙΒ» («Ιταλία-Βουλγαρία»), για την αντιμετώπιση μιας ταυτόχρονης συνδυασμένης επίθεσης από Ιταλία και Βουλγαρία. Το σχέδιο προέβλεπε επιβραδυντικές αμυντικές ενέργειες στην περιοχή της Ηπείρου, με βαθμιαία υποχώρηση στη φυσικά οχυρή γραμμή Άραχθος - Μέτσοβο - Αλιάκμονας - Βέρμιο, διατηρώντας την πιθανότητα μιας περιορισμένης επίθεσης στη Δυτική Μακεδονία. Το σχέδιο αναθεωρήθηκε δύο φορές στη συνέχεια, το «ΙΒα», προέβλεπε την άμυνα στη γραμμή των συνόρων και το «ΙΒβ», το οποίο προέβλεπε άμυνα κάπου ενδιάμεσα, μεταξύ συνόρων και γραμμής υποχώρησης. Στον υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, διοικητή της VIII Μεραρχίας, παραχωρήθηκε ελευθερία κινήσεων και αποφάσεων ανάλογα με την κατάσταση που θα διαμορφωνόταν στο πεδίο της μάχης.Ο διοικητής της VIII Μεραρχίας αποφάσισε ότι δεν θα παραχωρούσε εθνικό έδαφος και οργάνωσε την κύρια αμυντική τοποθεσία βόρεια των Ιωαννίνων παρά τις διαταγές του ενικού Επιτελείου, που υπογράμμιζαν ότι κύρια αποστολή των δυνάμεων του ήταν η κάλυψη της Δυτικής Μακεδονίας. Οι κύριες ελληνικές δυνάμεις στην περιοχή όπου εκδηλώθηκε η ιταλική επίθεση, αριθμούσαν συνολικά περίπου 35.000 άνδρες .Οι Έλληνες είχαν μικρό πλεονέκτημα στο ότι οι μεγάλες ομάδες τους περιελάμβαναν 30% περισσότερο πεζικό και ελαφρώς περισσότερο πυροβολικό και τουφέκια έναντι των ιταλικών, αλλά δεν είχαν καθόλου άρματα μάχης, ενώ οι Ιταλοί είχαν.35.000 άνδρες .Οι Έλληνες είχαν μικρό πλεονέκτημα στο ότι οι μεγάλες μονάδες τους περιελάμβαναν 30% περισσότερο πεζικό και ελαφρώς περισσότερο πυροβολικό και τουφέκια έναντι των ιταλικών, αλλά δεν είχαν καθόλου άρματα μάχης, ενώ οι Ιταλοί είχαν. Στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας (ΤΣΔΜ), υπό τον αντιστράτηγο Ιωάννη Πιτσίκα, που σε αυτό υπάγονταν – Το Β΄ Σώμα Στρατού, υπό τον αντιστράτηγο Δημήτριο Παπαδόπουλο, που αποτελούνταν από τις I (υποστράτηγος Δημήτριος Βραχνός) και IX (υποστράτηγος Χρήστος Ζυγούρης) Μεραρχίες Πεζικού, την V Ταξιαρχία Πεζικού και το ΙΧα Συνοριακό Τομέα. – Το Γ΄ Σώμα Στρατού, υπό τον αντιστράτηγο Γεώργιο Τσολάκογλου, που αποτελούνταν από τις X (υποστράτηγος Χρήστος Κίτσος) και XI (συνταγματάρχης ΠΒ Γεώργιος Κώτσαλος) Μεραρχίες Πεζικού, την IV Ταξιαρχία Πεζικού και τους IX, X και XI Συνοριακοί Τομείς. Το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων τις X Μεραρχίας ήταν στν Βέροια, στην Έδεσσα και τα Γιαννιτσά, ενώ της XI Μεραρχίας στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Την παραμονή της ιταλικής επίθεσης το ΤΣΔΜ ανέπτυξε στα αλβανικά σύνορα 22 τάγματα πεζικού και 22 και 1/2 πυροβολαρχίες. Στην περιοχή της Πίνδου, ανάμεσα στο ΤΣΔΜ και την VIII Μεραρχία, το «Απόσπασμα Πίνδου», υπό τον συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη, που διέθετε το 51ο Σύνταγμα Πεζικού (2 τάγματα),μια ορειβατική πυροβολαρχία των 75 χιλ., έναν ουλαμό Πυροβολικού Συνοδείας των 65 χιλ. και έναν ουλαμό ιππικού. Αντίπαλοι και Σχέδια Ενέργειας
Το ιταλικό σχέδιο πολέμου, το επονομαζόμενο Emergenza G («»Επείγουσα Ελλάς), προέβλεπε την κατάληψη της χώρας σε 2 φάσεις. Η πρώτη ήταν η κατάληψη της Ηπείρου και των Ιονίων Νήσων. Στη δεύτερη φάση θα καταλαμβάνονταν η Δυτική Μακεδονία.Την παραμονή της επίθεσης στην Ελλάδα στην Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Αλβανίας, υπό τον στρατηγό Βισκόντι Πράσκα, υπάγονταν οι εξής ιταλικές δυνάμεις:Στην Ήπειρο, το XXV Σώμα Στρατού «Τσαμουριά» ) υπό τον στρατηγό Κάρλο Ρόσσι που διέθετε,- την 23η Μεραρχία Πεζικού «Φερράρα» υπό τον στρατηγό Τζαννίνι ανεπτυγμένη στις περιοχές Μέρτζανη-Πρεμέτη και Γεωργουτσάδες- Αργυρόκαστρο και με δύναμη 21.000 ανδρών.- την 51η Μεραρχία Πεζικού «Σιένα» υπό τον στρατηγό Γκαμπούτι , ανεπτυγμένη στις περιοχές Κονίσπολη-Δέλβινο-Άγιοι Σαράντα και με δύναμη 12.500 ανδρών- την 131 Τεθωρακισμένη Μεραρχία «Κένταυρος» μειωμένης δύναμης, υπό τον στρατηγό Μάλλι ανεπτυγμένη στις περιοχές Τεπελένι-Αργυρόκαστρο με δύναμη 2.200 ανδρών και 40 αρμάτων.- την Μεραρχία Ιππικού, ενισχυμένη με μονάδες πυροβολικού και πεζικού, υπό τον στρατηγό Ριβόλτα ανεπτυγμένη στην περιοχή Κονισπόλεως.Η συνολική δύναμη του XXV Σώματος έφτανε τους 42.000 άνδρες και περιλάμβανε 22 τάγματα πεζικού, 61 πυροβολαρχίες (18 βαριές), 90 άρματα,3 συντάγματα και μία επιλαρχία ιππικού και 2 τάγματα όλμων.Στην Βορειοδυτική Μακεδονία και τη γιουγκοσλαβική μεθόριο, το XXVI Σώμα Στρατού «Κορυτσά» υπό τον στρατηγό Γαβριήλ Νάσσι (που διέθετε- την 29η Μεραρχία Πεζικού «Πιεμόντε» ) υπό τον στρατηγό Γκραττορόλα ανεπτυγμένη ανατολικά της Κορυτσάς και δύναμης 12.500 ανδρών.- την 49η Μεραρχία Πεζικού «Πάρμα» (Parma) υπό τον στρατηγό Νάλντι ανεπτυγμένη δυτικά της Κορυτσάς και με δύναμη 9.300 ανδρών- την 19η Μεραρχία Πεζικού «Βενέτσια» υπό τον στρατηγό Μπονίνι (Bonini) ανεπτυγμένη από την λίμνη Πρέσπα εως το Ελβασάν και είχε δύναμη 10.000 ανδρών.- την 53η Μεραρχία Πεζικού «Αρέτζο» υπο τον στρατηγό Φερόνε ανεπτυγμένη στην περιοχή της Σκόδρας,
Με δύναμη 12.000 ανδρών.- ως εφεδρεία του Σώματος υπήρχε ένα Τάγμα Βερσαλλιέρων της 131ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας με 50 άρματα στην περιοχή της Ερσέκας.Συνολικά το XXVI Σώμα διέθετε 44.000 άνδρες και περιλάμβανε 32 τάγματα, 47 πυροβολαρχίες (οι 5 βαριές), 60 άρματα, ένα σύνταγμα ιππικού,μία ίλη και 4 τάγματα όλμων. |